Pamiętam o ...!

Dziś zrozumiałem jak bardzo brakuję mi Ciebie
od tylu lat jesteś tak daleko w niebie
byłem tam gdzie miejsce umarłych
marzeń i snów niespełnionych
wśród gorących płomieni tęsknoty
paliły się w ciemności świeczek knoty
szedłem krokiem bardzo wolnym
z zwiędniętym w ręku kwiatem polnym
w ciszy mnie ze wsząd otaczającej
rozmowy duchów w sobie kryjącej
Ciebie próbuję sobie przypomnieć
w myślach znów,piękne chwile mieć
w których jednością były nasze ciała
a tęsknota tak bardzo nas nie bolała
uczucia nas każdej nocy do snu tuliły
a serca o kolejny wspólny dzień prosiły
nadszedł w końcu czas rozstania
zycia w samotności przemijania
teraz sam na ziemi tej stoje
cierpie za wszystkie dni za nas oboje
któregoś dnia znów się zobaczymy
i nasze dusze na zawsze w jedność
złączymy

Dziękuje Ewelince:) za wkład w powstanie wiersza:)

autor

Mario

Napisany: 2004-10-31 Dodano: 2004-10-31 21:37:40

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie