Pamietnik.

Zbyt malo, ze jestes
po mojej stronie
lub moze ja
po twojej

spacerujemy
jemy sniadanie
wtulamy sie w posciel
wieczorem:

Trzasnely gdzies wrota
i mur wyrosl jakis
jakby na przekor
jesieniom,

a bylo to wtedy
przed pieciu laty
gdy oczy zamknales
marzeniom.

Choc kocham kazde
zloto w tym czasie
i arie w poszumach
listnych

naszej jesieni
juz nic nie trzeba
obce jej ranki
perliste

i nie ma ciepla
wlasnie z wieczora
i rozmow przydlugich
do switu

zamykam zale,
zegnam jesienie
cos pisze w mym
pamietniku.

autor

Maeuslein

Dodano: 2006-11-24 05:31:50

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie