Papierowe życie..

Człowieczek z papieru... igrający z ogniem..
taki mały w swej wielkości..
Z odwagą na ustach.. trwogą w sercu..
Przykładem dla innych? Przestrogą?
Zna siebie.. Jest świadom swej kruchości..
Wie że za pięknem tych płomieni.. za ich ciepłem.. blaskiem..
Jego śmierć jest ukryta..
Nie błaga o pomoc.. nie liczy na litość.. Nie chce ratunku..
Staje przed najważniejszą chwilą swej egzystencji..
Czuje strach..
Rozumie że przegrał..
Resztkami dumy.. Unosi głowę..
Zaciskając pięści.. zgrzytając zębami..
Idzie.. na śmierć.. na stracenie..
Wchodzi w sam środek.. w samo centrum..
Żyje.. w płomieniach.. w blasku.. w cieple..
Jest w nich..
Zwyciężył..
Umierając..

autor

Nierealność

Napisany: 2007-08-23 Dodano: 2007-10-04 21:01:51

Ten wiersz przeczytano 396 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie