Paranoja

Siedzisz tutaj sam w domu
Opuściła Cię znowu
Ona, jak i nadzieja
Oraz dusza złodzieja

Przestałeś swe życie psuć
I marzenia głupie snuć
Lecz smutek Cię dopada
Cały Twój dzień przepada

Jesteś sam w swym pokoju
Pragniesz tylko spokoju
Wstajesz, idziesz do drzwi
Słuchasz jak życie brzmi

Wracasz, stajesz przy oknie
Nie zależy Ci, że moknie
Twoja duma złamana
I razem z nią zabrana

Patrzysz na stare zdjęcia
W pamięci robisz cięcia
Do tych dawnych chwil wracasz
I najmilsze zaznaczasz

Sam nie wiesz czego pragniesz
Swój umysł w końcu zagniesz
Swe życie poukładaj
A nie ciągle udawaj

autor

Rigel

Dodano: 2005-07-22 09:05:58

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie