Per aspera ad astra
Zimne wiatry
ze smutkiem wieją
Nie puszczam ich
do gorącego serca.
Ciepłe wspomnienia.
Duszy milczenie.
Ab imo pectore.
W końcu czuję spokój.
Zmarzłam na amen.
Wystarczy w życiu dramy.
Carpe diem!
Innego nie będzie życia.
Żyj tu i teraz.
Zachowaj wspomnienia.
Per aspera ad astra
przez mróz do słońca i światła...
autor
Annyczka
Dodano: 2024-01-11 22:57:14
Ten wiersz przeczytano 354 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Niestety - tak już jest i tego ludzie nie zmienią.
Wszystko zależy od Siły Wyższej.
Koleżanka tak określiła ten mój rok.. tańczyliśmy high
heels
Ja wpadłam na podłogę (mialam szpilki)i mówię...Nie
mogę więcej, rób co chcesz, wymeczylasz mnie na amen
choreografia.ale zupełnie zapomniałam, ze przed chwilą
bylam smutna...
Ona: "Ania, robisz co tylko możesz i robisz to na
super poziomie, i nie mówię teraz o tańcach..per
aspera ad astra.."i tak..
Dziękuję! żyć tu i teraz! pozdrawiam ciepło!
Warto się motywować do przełamania impasu...
Pozdrawiam :)
Wspomnień nikt Ci nie zabierze. Żyj nadzieją na lepsze
jutro. Życie jest wielką niewiadomą - trzeba cieszyć
się każdą chwilą. Pozdrawiam serdecznie:)
ładnie, optymistycznie.
Przez trudy do gwiazd i światła. Piękne przesłanie,
podkreślające potrzebę czerpania radości z
teraźniejszości i przechowywania ciepłych wspomnień.
(+)
Bardzo ładnie:)
Tak- przez trudy do gwiazd.
Iść tylko tak- bo ceni się to, co nie przychodzi bez
trudu.
Pięknie i optymistycznie!
Serdeczności przesyłam