Perwesja II
- kobietom upadłym ze mną
gdyby tak realnie
ubrać Cię
w zwiewny róż
zapomnieć o przyzwoitości
ukraść ostatnią parę bielizny
i wyrzucić z życia
poprawność
byłabyś nimfą
niewinną kokietką snującą
bowarystyczne opowiastki
o heroicznych kochankach
komunii dusz
i werterowskich końcach
skreślę razem z Tobą
na prędko kilka słów
rozpustnych wierszy
z molierowskimi końcami
i stadem wielbicieli
prawdziwej rozwiązłości
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.