pierwszy

jest chyba poniedzialek
z trudem podnosze powieki...
jasne promyki slonca zaciekle walcza z zaluzjami
i bezszelestnie skradaja sie oswietalajac moja twarz
w glowie jak slup soli tkwi jego wizerunek
wciaz i wciaz...
pamiecia cofam sie do wczorajszego wieczoru
to przenikajace dusze spojrzenie..
dotyk dloni delikatnej..
pocalunek
ten pierwszy..
silne ramiona, w ktorych czulam sie bezpieczna..
zwijam sie w klebek
zatapiam w nierealnosci chwili
i zamykam oczy
by widziec go
z bliska...

autor

cytrynQa

Napisany: 2004-04-05 Dodano: 2007-06-22 23:29:14

Ten wiersz przeczytano 413 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie