Pierwszy dzień września

pamiętajmy...

Babie lato i wrzosy pod lasem...
To był pierwszy dzień roku szkolnego,
lecz tym razem bez szkolnych hałasów
i bez dzwonka na lekcje. Dlaczego?

Zamiast hymnu i pień apelowych
na galowo ubranych dzieciaków –
wycie syren – to alarm bombowy!
Odtąd życie w niedoli i strachu.

Wojna...Dzisiaj to tylko historia –
książka, której już czytać nie chcemy,
Film? – o ile obsada gwiazdorska,
bo zbyt bardzo brutalne w nim sceny.

Wtedy wszystko się działo naprawdę.
Ten, kto życie za Polskę oddawał,
często za tę nieziemską odwagę,
bohaterem po śmierci się stawał.

Święty Piotr Krzyż Walecznych przypinał,
gratulacje składali mu święci...
Krzyże zasług - na Monte Cassino...
Na Powązkach...Pod lasem...W pamięci...

Dla tych, którzy to piekło przeżyli,
nasze czasy są rajem na ziemi.
To przesłanie w świat nieśmy wraz z nimi:
Nigdy więcej już wojny nie chcemy!
---
Babie lato i wrzosów fiolety,
pierwszy dzwonek i uczniaków pienia.
Apel w szkole i Apel Poległych...
Z pokolenia wciąż na pokolenie.

autor

E_J

Napisany: 2013-08-30 Dodano: 2013-08-30 10:24:13

Ten wiersz przeczytano 9779 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie Okazje Rozpoczęcie roku szkolnego

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie