Płaczą dusze przodków
rozlega się ryk stada słoni
torującego sobie drogę do wodopoju
czuję drżenie skał i ziemi
słyszę trzask tratowanych drzew
widzę falującą obfitość traw
i wielkie szare kształty
kłusownicy podpalili busz
a słonice wznoszą trąby
szukając resztek wilgoci
odnajdują tylko swąd spalenizny
tarzają się z bólu
ku niebu wznosząc poparzone brzuchy
to cena za schwytane słoniątko
które siusia ze strachu uczepione
gałązki
jak ogona zabitej matki
i co z tego że ze stu pojmanych malców
osiemdziesiąt nie przeżyje
gdy zoo będzie mialo nowy nabytek
galęzie baobabów płoną
sięgając nieba jak ogniste korzenie
chwieje się drzewo życia
to dusze przodków krzyczą
gdy wraz z ginącymi zwierzętami
znika kolejny skrawek wolności
świat odwraca oczy
autor
szadunka
Dodano: 2024-01-07 12:16:58
Ten wiersz przeczytano 1164 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (38)
Niesamowicie wymownie oddana tragedia swiata zwierzat.
:(
Rzeczywistosc jest straszna!
Wiersz niezwykle wazny.
Pozdrawiam z szacunkiem, Szadunko.
Dobitne poruszenie
Wiersz porusza az do bolu.
Pozdrawiam cieplo i dziekuje ;)
Podobnie dzieje się w wielu regionach świata. Na
Borneo orangutany niedługo nie będą miały gdzie żyć.
Pozdrawiam serdecznie.
Świetny, poruszajacy do bólu wiersz.
Wyraziście i sugestywnie przedstawiłaś wielką tragedię
zwierząt i bestialstwo człowieka.
Serdecznie Cię pozdrawiam Szadunko i życzę wszystkiego
dobrego w Nowym Roku :)
Wiersz ten musiała napisać osoba o ogromnej
wrażliwości...
Uwielbiam przyrodę i kocham świat zwierząt.
Poruszający wiersz...
Serdecznie Ciebie pozdrawiam:)
Wstrząsająco i refleksyjnie bardzo, w dobrym wierszu.
I taki jest niestety człowiek.
PS Dziękuję serdecznie za życzenia szadunko i Tobie
życzę wszystkiego co piękne i dobre:)
Świetny, poruszający wiersz!
Od tytułu do puenty skłania do refleksji nad Homo
sapiens...
Głęboka, mocna puenta.
Ku opamiętaniu się człowieka...
Życzę Ci wszystkiego, co najlepsze w tym nowym roku i
nie tylko! Samych pięknych dni!
Serdecznie Cię pozdrawiam
Poruszający wiersz do bólu, na samą myśl o wyczynach
ludzi serce mi pęka...Pozdrawiam szadunko serdecznie
Świetny
Poruszyłeś ważny temat. Patrząc na coś takiego uważam
że to człowiek powinien być niżej
Serce się kraje czytając poruszające wersy, potrzebne
bardzo, pozdrawiam ciepło.
Brak mi słów, bestialstwo człowieka nie ma granic.
Człowiek, z myśliciela zmienia się w myśliwego, zabija
dla przyjemności i zysku,
poruszający wiersz,
pozdrawiam serdecznie.
Tacy jesteśmy jacy jesteśmy,
czasami dobrzy, czasem mordercy,
bo ten kto zwierząt nie chce szanować,
winien wraz z nimi w zoo się znajdować.
Smutny, pesymistyczny wiersz o nas samych.
Serdecznie pozdrawiam życząc zdrowia, udanego,
szczęśliwego Nowego 2024 Roku a dzisiaj
miłego wieczoru :)