Płatek śniegu

Tysiące metrów, czy tez milimetrów,
Gdyż właśnie te rozmiary mu bliższe.
Wciąż tańczy pokazując długie swe spektrum,
By jako skrzep, w postaci istnieć najczystszej.
To związek baletnicy z ręką Picassa.
Żaden tu mezalians, lecz natury syn.
Tworzy go z trudem, brak zniechęcenia - pasja!
Jedynie wiatrem rzeźbiąc wody grudę w sny.
Rano znów ludziom pisze szyldem na szybie:
"Dzień dobry, wstań już, zaurocz się tworem mym".
Każdy z nas wtedy, z pogardą, tak bardzo złośliwie,
Przemyka udając, że oczy zakrywa czarny dym.

Dałem w ramce Oli K. Więc może dla niej..

autor

Patriot

Dodano: 2009-02-15 21:40:02

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie