Płomień

ą dusze sa piękne- jak tu.

Czyli to poważna sprawa...
Pozdrawiam :)

Refleksyjnie, bardzo ładnie.
Pozdrawiam serdecznie Kri:))

Chwila przed. Podoba mi się "jeszcze w dystansie", a
pełne pewności.

Prześliczna miniatura...
Pozdrawiam Krysiu :)

Jeśli płomień ogarnia ciało musi wnikać też w duszę i
odwrotnie ;)
W miłości przecież "wszystkie chwyty" dozwolone ;))
Niech ten płomień nigdy nie gaśnie :) Pozdrawiam
ciepło :)

WOW!

No wiedziałam, że niedługo ta grzeczność potrwa:)

Świetna miniatura.
Zbliżenie duchowe jest bardzo ważne.
Pozdrawiam ciepło :)

ciekawa gra słów
ale i podatność duszy obnażona

(+)

Przenikający i iskrzący płomieniem miłości wzrok
zachęca do grzeszności. Pozdrawiam serdecznie z
podobaniem:)

nad ciałem można próbować zapanować, nad duszą
trudniej.
Świetna miniaturka.

Super! Podoba się bardzo :)

A byłem przekonany, że dusze nie znają namiętnych
uniesień... Człek wciąż się uczy ;-)

Pozdrawiam serdecznie :)

Wiersz sugeruje zbliżenie fizyczne i duchowe między
postaciami, używając metafory płomienia do opisania
złączenia się dusz w grzeszności. Ładnie rozpalony
płomień.
(+)

Zdawałoby się jaka niewielka granica jest między
grzecznością, a grzesznością. To coś jak tuż ... tuż,
za chwilę ...
Pozdrawiam miło ;-)