Płomienie pamięci

Cisza cmentarna wywołuje drżenie serca.
Melancholii dodaje tuląca mogiły mgła.
Krzyże jak postacie ludzkie w dostojnych szpalerach oczekują na ostateczny werdykt.

Na mogiłach pełno kwiatów i zniczy.
Płomienie pamięci unoszą myśli
do nieba.
Wokół moc bliskich snujących
wspomnienia.

Atmosfera prowokuje do refleksji
i analizowania dotychczasowych
poczynań.
Myśli biegną do sensu życia,
przemijania.

Śmierć nie wybiera, przychodzi
znienacka.
Nie zważa na wiek, predyspozycje,
zasługi, czy plany.
Nie wiadomo kiedy zgaśnie nasza
świeczka życia.

Wykorzystujmy doświadczenia
naszych przodków.
Niech w sercach naszym mają
stałe miejsce.
Cieszmy się z życia należycie,
radośnie, szczęśliwie.

autor

@Krystek

Napisany: 2022-11-01 Dodano: 2022-11-01 08:11:32

Ten wiersz przeczytano 1042 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie