PŁONĘ I ZASTYGAM

... dobrze, że mam to już za sobą....

W przestrzeń czasu wpadłam, wciąż cię gonię sercem i wzrokiem
Gdy wpatrzona w ciebie dumam o świcie, który nas łączy,
zastanawiam się czy jest wspólny czy odrębny.
I z biegiem czasu widzę, że oddalamy się od siebie,
ale jak to się stało?!
To chyba moja wina, już nie wiem nic.
W codziennym tłoku widzę twoja twarz i cieszę się tym widokiem,
bo cieszy się moje serce.
A gdy w końcu czuję twój oddech na swej skórze rozpływam się jak lawa
i płonę przy tobie i w tobie zastygam.

.... teraz z kimś innym dzielę się swoim płomieniem miłości w kimś innym zastygam o świcie.

autor

mRYBAm

Napisany: 2002-07-22 Dodano: 2007-02-20 10:09:28

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie