Po Świętach...
Wszystkim ...
Minęły już Święta,
Czas ciszy spokoju,
Zapomniał, więc każdy,
O słowie nadanym,
Geście, uścisku i tym
Co kochamy
Znów pogoń za czasem,
Pieniądzem i sobą,
Zniszczone, co piękne,
Zapomniane, co bliskie,
I tylko materialnie,
Wciąż tacy sami,
Bo przecież Narodzony Maleńki,
Nie ruszył serc skamieniałych,
I nic, że mu zimno, że przykro,
że boli,
Czy ktoś z nas o uczucia
Zapytać zezwoli?
Otóż nie mili państwo!
Materio stworzona,
To, co duchowe nie modne się stało
A to, co bogate w serca się wepchało!
Dlaczego tak jest, że "Świeta, Świeta i po Świętach..." wszystko ulotne, lecz nie potrafimy nawet dotrzymać słowa obiecanego przy wigilijnym stole...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.