....po szkodzie…..

Są w życiu prawdy, które nie rdzewieją.
Bywa, że wygoda zasypie je piaskiem.
Jak skrzydła feniksa, zgubione – istnieją.
Mądrość je znajduje i odnawia blaskiem.

Wtedy twarz zakrywasz kołdrą granatową.
Myślisz o przyjaźni, po drodze zgubionej.
O ciągłym bieganiu z odwróconą głową,
gdy czyjaś potrzeba smutno wznosi dłonie.

Ludzkie wybaczenie, czytać z oczu uśmiech,
Miłość, którą widać spod przymkniętych powiek.
I wiadro sympatii co na ciebie chluśnie.
W centrum twego serca, ważny, inny człowiek.

Jeśli nawet wzbraniać rozum ci się każe,
Wiedzę ,dobra -zbierać, że świat cały kupisz,
Pamiętaj, że w dóbr gromadzenia bezmiarze,
W końcu się przekonasz, żeś sam…no i głupi………….

......wiem z doświadczenia,że twój przypadkowy uśmiech dla drugiego czlowieka może być najpiekniejszą nadzieją.

autor

ROZTRZEPANA

Dodano: 2006-07-16 01:52:50

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie