po tej stronie horyzontu

Zaczekana cały dzień stoję przed oknem.
Z ciężkim oddechem przymrużonymi oczyma patrzę
za horyzont, udaję, że słyszę kroki.

Chciałeś być wielkim myślicielem- filozofem, uwielbiałam
tę młodzieńczą naiwność. Mówiłeś „musisz mieć szacunek do samej siebie, a cały świat będzie cię szanować”.
Patrząc w błękitne oczy spijałam słowa z twych ust.

Słyszę jak śpiewasz dla mnie piosenkę.
Nie mam szacunku, tylko gorzką żołądkową.

autor

cioł

Dodano: 2006-11-14 18:53:37

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie