Pobudka
Krzykiem zbudzić świat
i tak enigmatycznie istnieć
w kolizji popękanych luster,
które pną się do góry
chmury zdobywając.
Krzykiem zbudzić świat,
by w końcu obudził się z pozoru wiecznej
agonii
Jestem za młoda, by umierać.
Krzykiem zbudzić świat,
który wciąż myli pojęcia
i boi się przyszłości,
bo chcę w końcu móc czuć.
autor
Tajemna magia przypadku
Dodano: 2007-03-08 21:05:58
Ten wiersz przeczytano 592 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.