Pobudka

Krótko i na temat.

Miło było przeczytać.Pozdrawiam.

Ładnie:)dziękuję za komentarz u mnie

ładnie :)

Piękny wiersz. Aż chce się wstawać. Pozdrawiam

Miło się budzić w takiej scenerii.
Pozdrawiam

Virginio, gdyby wiersz miał równą liczbę sylab, byłby
naprawdę super w odbiorze...może tak:

Ranek rozsunął nocy zasłonę,
słońce przebiło prześwitem chmury,
kogut zachrypiał tak wcześnie rano,
pobudkę głosząc znów śpiącym ludziom.

A oni strzepnęli snu okruchy,
lekko opadły jeszcze się mieniąc,
powrócą nocą z blaskiem księżyca,
zmęczone ciała znów snem ukoją.
Pozdrawiam serdecznie

Prawdziwa starodawna pobudka
Pozdrawiam WIRGINIO

Ciekawych przenośni używasz Virginio. Podobają się :))

Miłego paa

Ładniutki wierszyk pozdrawiam :))

Fajna jest pobudka jak rano pieje kogut -znam te
klimaty.A teraz rano słychać gwizd kosów i dzikich
gołębi gruchanie.Fajnie rześko się czyta
wiersz.Miłego...

super, mnie z kolei obudziło pomrukiwanie kota -
obwieścił ranek niczym kogucie pianie. Pozdrawiam :)

Chociaz kogut nie zapial, wstaje i czytam, czytam,
czytam. Cieplutki wiersz. Milego dnia dla Autorki :)

Fajne ciepłe przebudzenie...
+ Pozdrawiam serdecznie :)

Ładnie i ciepło. Wybaczysz? Tak sobie czytam:
"rozsunął nocy", "obwieścił ludziom" i "zmęczonych
znowu" - tylko mbsz, przepraszam.