Pobudka wiosenna
Gdy duchowa dotknie bieda,
wskaźnik szczęścia w dół poleci,
złudzeniami żyć się nie da,
trzeba życiu wyjść naprzeciw.
Próżno sięgać wciąż do wspomnień,
w wirtualnym bujać świecie,
kiedy pusto jest koło mnie,
nie ma wrażeń na tapecie.
Nie ma wrażeń, nie ma przeżyć,
a wrażliwość w tłuszcz obrosła,
nim depresja kły wyszczerzy,
obudź się, bo to już wiosna.
autor
karat
Dodano: 2011-03-26 08:44:39
Ten wiersz przeczytano 3560 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
"złudzeniami żyć się nie da,
trzeba życiu wyjść naprzeciw" ja to już nie śpię od
04:15 i choć śnieg właśnie pada, to i tak jest bardzo
wiosennie :-)
Ładnie wiosennie. Obudziłeś mnie.
Tak to ze szczęściem bywa, raz wskaźnik w górę raz w
dół jak barometr :)))
Bardzo miły wiersz wiosenny :)))
witaj bardzo ładnie, najwyższy czas się obudzić. na
lenistwo przyjdzie czas.
pachnie wiosną u mnie zima. pozdrawiam
właśnie się przeciągam....i jadę na działkę jabłonie
przycinać......i Tobie przytnę; - ładnie to ująłeś
(aś)...
Pobudka jak się patrzy. Melodia jak się czyta. Choć
słów to kilka na krzyż, jest siła w nich ukryta.
nie mam duchowej biedy...świetny jak zawsze
...pozdrawiam ciepło