Pociągająca historia

Siedząc w cichym przedziale
Patrząc bezkresnym spojrzeniem
Myślisz, że o Tobie nie myślę już wcale?
Tak na żądanie, jednym skinieniem?

Siedząc w bezkresnym wagonie
Patrząc cicho przez okno
Oczyma wszystkie te drzewa gonię
I czuję, że czuję zbyt mocno.

Noga na nogę, tak jak przystało
odwracam głowę od pana obok.
"Przepraszam Panią, czy coś się stało?"
Lecz jam już myślami gdzieś z Tobą.

Oczy me łzawią, pustym patrzę wzrokiem
wiem, jeśli oczy zamknę, znikniesz
nie pozwolę byś zniknął między mgłą a mrokiem
więc bądź, póki ostatniej łzy nie wyciśniesz.

Policzki me bledną, kiedy Ty w umyśle
Każde tony wybielasz z polików
Ale wiesz dobrze, że chcę tak myśleć
Więc wybiel do końca tonów bez liku!

Ręce me drżące, nic chwycić nie potrafią
Lecz z każdym drżeniem czuję Ciebie bliżej.
Czy kiedyś me fale ku Tobie trafią?
Tuszę, bo czuję, że spadam coraz niżej...

W głębiny Twej duszy zanurzam się wolno
Chcę palce zatopić w Twe włosy złociste.
Czy będzie mi dane, czy będzie mi wolno?
Tuszę, bo wiem, że serce masz czyste.

"Dobrze już z Panią? Przepraszam raz jeszcze."
Pan obok szturchnął tak czule .
Dziękuję. Tak. Już. Wreszcie. Szepcę...
Tylko tęsknoty odczuwam bóle.

autor

shiverin

Dodano: 2009-01-08 16:25:46

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie