Pod osłoną nocy

Chciałbym już zamknąć zmęczone oczy
i nie otwierać ich nigdy więcej,
zniknąć pod czarną osłoną nocy,
by zgasić smutek okrywający serce.

Któż na tym smutnym, kłamliwym świecie
może zobaczyć mą duszę w udręce,
któż może inny zobaczyć, przecież
tak mało ludzi patrzących sercem.

Nie proszę o litość, nie błagam o wsparcie,
wystarczy wysłuchać i zrozumieć czasem,
choć sił już brakuje to dążę uparcie,
by znów mnie nazwano wesołym Łukaszem.

autor

noname89

Napisany: 2010-01-12 Dodano: 2010-01-12 21:28:00

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie