Podróż

Ten sam równoleżnik
identyczny południk

a muszę pokonać
tysiące kilometrów
mentalnych

by dotrzeć
na Twój samotny archipelag
Syberii

Podróżuję
sercem po mapie
naszych nieprzypadkowych
spotkań
znieczulonych dusz
rozpalonych ciał

Prawie co noc
bezgłośnie wykrzykuję
miłosną litanię
pod Twoim oknem

tak daleko
mój skrawek nieba
i gwiazda
nazwana Twoim imieniem

Szepczę:
Słodkich snów Kocie
i odjeżdżam z głośnym piskiem
duszy

świat tak nierealnie
rozmazany
przez łzy wspomnień

Może Ty też byłeś
tylko fatamorganą

mojego obłąkanego miłością
umysłu

Światełko nadziei
na 11 piętrze
już nie uśmiecha się
do mnie

gasnę i ja
w sennych oparach
Warszawy

autor

Beti666

Dodano: 2009-05-28 20:42:54

Ten wiersz przeczytano 382 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie