Podróż...

Zora2!Dziękuję za wskazówki!
Poprawię wiersz według instrukcji!
Wdzięczna:)
Pozdrawiam serdecznie:)

Co rzuciło mi się w oczy (poza zapisem „paragonowym”)?

- inwersje,
- wyliczanka
- oparcie tekstu na równoważnikach zdań.

Spróbowałam zmienić wersyfikację i pozbyć się
dopowiedzeń.
Popatrz, co wyszło.


tory
bezimienna stacja
droga zamknięta lasem

podróż
zamieniona w spacer
zielone widoki
szyny przyprószone igliwiem
nietknięte kołem parowozu

nasze życie podąża
niewiadomym traktem
wzdłuż
nasypów kolejowych
ślepych dróg

tory - bruzdy
na dojrzałej twarzy

zarośnięta droga
nie pamięta kierunku podróży

Pozdrawiam. Miłego :)

Zasiedziałam się nad "Klonem"/ wierszem/...a tu
proszę: północ dawno minęła a ja nie zdążyłam
podziękować za Wasze cieple słowa:)))
Serdecznie dziękuję!
Spokojnej nocy:)

Tak, wszystkie ślady po nas w końcu się zatrą, i to
bardzo szybko. Może to smutne, ale właściwie - po co
te ślady komu?
Bardzo dobrze napisany wiersz, ma wzrastające tempo
dzięki coraz krótszym wersom - życie pędzi w nim coraz
szybciej.

Świetne porównania. Gratuluję. Pozdrawiam

Ciekawe przemyślenia nad życiem.Pozdrawiam :-)

witam...refleksja nad życiem...a tu tory...już
rdzewieją nie dajmy im się zarosnąć ...ładny
...pozdrawiam ciepło

Ciekawy, refleksyjny. Pozdrawiam:)

Witam lucuś. Och te tory.. Makabra na kolei.
Pozdrawiam

I podążyłam z autorką w tę podróż. Ciekawie :)

mnie też tory zarośnięte przyprawiają o nostalgię

wiersz refleksyjny - zatrzymuje :) pozdrawiam

Na życia drodze jeden znak się kłania - zakaz
zatrzymywania! Pozdrawiam!

-...jak bruzdy na twarzy obrazem wyrytych....- Chłonę
te słowa duszą i sercem :-) Piękny "motyl". Pozdrawiam
:-)

Ładne porównanie życia do podróży niewiadomym torem.:)
Pozdrawiam.E.