Podróż dziewięćdziesiąta dziewiąta

Ile dni…nocy zagubionych ciszą pożegnania odlatującej jesieni trzeba utracić…
na skrzydłach łabędzi znikną okruchy serca…
ostatnie krople spływającego szeptu powiek zasną wśród samotnego wiatru rozwianych pragnień…
spojrzenie odwróci wspomnieniem milczenie kwiatów…
wśród drżenia ust płaczącego słońca…
w ramionach wędrówki zwątpienia…lecz ono zaśnie…
pytaniem wołania uciekających marzeń…lecz one powrócą…
nadzieją przemijającego porywu wiosny…lecz ona zawsze będzie czekać…
na Ciebie…

autor

Sven.

Dodano: 2005-12-15 19:13:29

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie