Poezja domowa

Rodzinny spacer w parku.

Malutkie dziecięce rączki,
rozbrykane w rytm oddechów,
Tupanie po liściach, złocistym, chłodnym dywanie,
Mnóstwo pytań,
z odpowiedzią wyczekiwaną,
Oraz stały widok jego pleców,
Biegają radośni synowie, kilkuletni,
Podskakując do mnie z miłością,
Na złotych, niciach z dywanu ? liściach
Daleko od tego, co nieobecny,
Już chłód nam oddechy marszczy,
Stopy jakby nagie, bo się zapomniały,
Zbieram ich czule do siebie,
Tylko Ty mi umykasz,
wieczorze bezwietrzny,
Pod ciężką chmurą mgły burej.

24.10.2011

autor

Agalew

Dodano: 2012-01-09 22:04:43

Ten wiersz przeczytano 539 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie