pokora

czarne cienie się kłaniają
kiedy na przepaści skraju
zatrzymuję się niespełna
roztrzaskan o dno kamienne

nie obawiam się spojrzenia
w lustro toni, co się mieni
światłem moich oczu pustych...
już nie będę jadł kapusty

bo mnie pycha tak rozdyma,
że zamieniam się w olbrzyma
i przeciążam taflę nieba...
rozgrzeszenia mi nie trzeba

z cyklu Granice copyright mago 2007

autor

mago

Napisany: 1993-08-02 Dodano: 2007-01-12 14:24:24

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie