pokusa banału
Miałam nie wciskać klawisza "banał"
miałam nie sycić się romantyzmem
lecz pozwól, piękna opisać
mikroskopijnie wielki wszechświat
wypełniony dynamizmem.
Zezwól, piękna
na szczyptę słodkości
szczypiącej
boskości a przewidywalności
bo wtapiam się w topie
blasku czerni tonąc
przyjemnym piekło/niebem
w ustach płonąc.
Zezwól, piękna na
szczyptę komizmu
gdy konwersacją niemą
uśmiechem bez patetyzmu.
Zezwól, piękna na
puszczenie spacji
co spoczywa między dotykami
naszej miłości racji
Dla O.D.
autor
patologiauczuc
Dodano: 2015-03-19 18:43:08
Ten wiersz przeczytano 380 razy
Oddanych głosów: 2
Rodzaj Rymowany
Klimat Rozmarzony
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Wiersz rozbudza wyobraźnię:) Miło było przeczytać:)
Pozdrawiam:)
Gabrielo, to inny niż zwykle wiersz i to mnie cieszy
:-) Podziw dla Twojej wyobraźni, ale rymy trochę
wiersz spłyciły. Pozdrawiam jak zawsze :-)