pół mnie a pół sobie
niby wszystko wiem co się dzieje
ale pamięć zawodzi jak wiatr
w kominie
czyste powietrze
a w szufladzie skarpetki noże i widelce
nie pamiętam ile mam lat
spędzonych jak barany do snu
na kuchennym stole
zapominam o obowiązku umierania
i o tym dlaczego jeszcze żyję
https://www.youtube.com/watch?v=dvQ-xWFAXXU
Komentarze (33)
Ujmujący wiersz z nutką refleksji-bagaż doświadczeń
życiowych nieraz sprawia,że zapominamy kim
jesteśmy/pozdrawiam serdecznie*
Bardzo ciekawy wiersz. Pozdrawiam.
Witaj :-)
Wiersz znakomity. Od tytułu po puentę.
Ta fraza z latami spędzonymi jak barany do snu... -
genialna.
I tak już en passant, dodam, że ja dla odmiany nie
zapominam... Jednak chcę żyć tylko tak długo, by móc
zapomnieć, bo uporczywość pamięci napawa mnie
przerażeniem... ;-)
Muza, wiadomo... I "Purpurowe Skrzypce"...
Pozdrawiam :-)