W półmroku...

Teresko
Często biorę zimny prysznic dla ego, aby moje
mniemanie o sobie nie spłonęło z samozachwytu.

Podoba mi się ten smutek.
Pozdrawiam :)
Nie lubię ciszy.

Same pochwały. Msz zasłużone. Mam nadzieję, że nie
spłoniesz z powodu naszych pochwał i jeszcze
przeczytamy niejeden Twój wiersz.

Pozdrawiam

Dodam jeszcze tylko to, że w półmroku jeden promyk
nadziei może stać się dróżką do wyjścia z samotności,
czego życzę PL a autorowi twórczej Weny w pisaniu
poezji :)

Piękny i smutny wiersz - słońca życzę i muzyki
szczęścia w tej ciszy. :)

Smutny wiersz o nikłej nadziei na wyjście z
samotności, która doskwiera na co dzień a w w nocy
spędza sen z powiek.
Ta z wyboru mniej boli, a skazanym na nią nie z
własnej woli, należy współczuć i w miarę możliwości,
bez uszczęśliwiania ich na siłę, należy pomóc.
Mimo smutnej treści wiersz pięknie napisany,
pozdrawiam :)

Składam podziękowania Wszystkim, którzy zdecydowali
się odwiedzić moją debiutancką stronę i docenili mój
wiersz głosami. Dziękuję Mariat za uwagę do wiersza w
aspekcie inwersji. Przemyślałem Twoją sugestię, jednak
po namyśle postanowiłem pozostać przy swoim.

Witaj
Bardzo interesujący wiersz i przekaz.
Trafiony w mój gust i klimat.
Pozdrawiam z podobaniem.
;)

Cisza potrafi tez zabic, piekny wiersz...

Witaj w tym cudownym miejscu i ciesz się pisaniem. Jak
widać po wierszu - nie nowicjusz.
Dlatego pozwolę sobie powiedzieć, że dałabym (bez
inwersji) tak:
niebo
okryte zasłoną
chmur sinych

Witam i pozdrawiam ciepło. Smutny wiersz, ale wszystko
mija i czasami trzeba pomyśleć, że jutro zaświeci
słońce czego życzę, aby w Twoim sercu.

witam na Beju pozdrawiam i punkt zostawiam

piękny wiersz o samotności pozdrawiam :)

Gdyby się tak zagłębić w ciszę to nawet w niej można
odnaleźć krzyk.

Jak najmniej ciszy...życzę

Pozdrawiam serdecznie :)

Obrazowo ujęta owa samotność.
Niestety, często towarzyszy nam w drodze naszego
życia.
Ładny, życiowy wiersz.
Pozdrawiam
Marek