Półsen

Już nie jawa poddana kontroli,
Lecz granica bytu jakaś cienka...
To co we dnie ćmiło – teraz boli.
Z mroku nocy wypełza udręka.

Bolą myśli otulone w ciszę.
Mam złudzenie, że zaraz czas stanie.
Jednak płynie. Gdy się skupię, słyszę
Koło głowy budzika tykanie.

Za oknami śnieg pada. Otula
Wszystkie brudy w skąpym świetle zmierzchu,
Ale bólu nic nie chce znieczulać.
Trwa on we mnie. Zawsze jest na wierzchu.

Daj odpłynąć mi w sen Panie Boże!
Ile można się w łóżku mordować?
Jutro przyjdzie dzień nowy. Pomoże
Wziąć się w garść. Tak jak zawsze. Od nowa.

autor

jastrz

Napisany: 2022-01-13 Dodano: 2022-01-14 00:04:35

Ten wiersz przeczytano 883 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie