Polska
W końcu jest z nami w zwiewnej
sukience,
Idzie wśród kwiatów ubrana w rumieńce.
Skacze ochoczo w kwiecistej wiośnie.
Ona to zbiera rosę w swe dłonie.
Stopami przez ziemię kroczy niepodległą,
Ukrywa smutek za mgłą wojenną.
Choć ból ogromny głęboko gdzieś skrywa,
Radość tak wielka, Ojczyzna wygrywa.
Ona to wśród martwych ciał powstawała,
Wśród żywych dusz będzie wciąż trwała.
W niej chcę się rodzić i w niej umierać,
Swe dzieci wychować i wnuki wspierać.
Zróbmy więc wszystko by tak się stało,
I niczego nam tutaj nie brakowało.
By historia nasza nie przeminęła,
A Ty Polsko byś nigdy nie zginęła.
Komentarze (10)
Bije z wiersza ''patriotyzmem''..podzielam
temat..miłośc do Ojczyzny..trzeba przekazywać i
pielęgnować aczkolwiek w dzisiejszych czasach to
poniekąd trudne..młodzi uciekają z kraju za chlebem..
Dziękuję za komentarze.
smutna, dzięki za podpowiedź. Mnie jednak nie pasuje
tam "strojona" ;)
Nic ująć i nic dodać Ojczyzna ... :)
Trzmielu, proponowałabym Ci zastąpić /ubrana w/ przez
/strojna/ ilość sylab się wyrówna i zyska rytm... To
do ew. rozważenia..
Przesłanie ważne..
Pozdrawiam.
Piękny patriotyczny wiersz.
Polska nigdy nie zginie, jeśli
się o to postaramy.Pozdrawiam.
Gregcemie,patrioto i dyslektyku:
Polska piszemy z a w s z e z dużej litery. Nie
tylko przez szacunek dla własnej Ojczyzny,ale także
dla zasad ortografii ojczystej.
niech polska zostanie polską, dumna ze swoich barw i
wolna od zależności innych-żadna różnica Ruski czy
EU-to uzależnienie i nowoczesny wyzysk-tylko że dziś
nazwa się-GLOBALIZACJA
Piękny, dumny, głęboki... Pozdrawiam :))
ladnie:)
oj, zlicytują Polskę za długi.To tak żartem.Na
poważnie, ładny patriotyczny wiersz.
:)