polubić samotność
-- tak, tak kochani, samotność można polubić, a nawet się z nią zaprzyjaźnić...
zapachu samotności
potrzebuję jak chleba
jak modlitwy szeptanej co noc
w podróży przez życie
samotności kromki
w kieszeni noszę
by ból głodu pokonać
smakuję w ciszy
uszczuplam zapasy
wypełnione wspomnieniami serca
nim życie zgorzknieje
w balowej sukni
dziś tańczy ktoś inny
autor
alina-ala
Dodano: 2016-01-02 18:26:32
Ten wiersz przeczytano 2281 razy
Oddanych głosów: 46
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (47)
Czasem wiersze rodzą samotność! Czasem wiersze
sprawiają radość, dają uśmiech :):):)jak mnie,Tobie,
wielu innym...Pozdro
samotnosc rodzi wiersze , i to jakie ! tule