Pomyłka...

Zgubiłam się w plątaninie korytarzy
-na lewo setne dzwi
i ktoś mnie zauważył
-może to jesteś ty

Podchodzi całuje i chwyta mą dłoń
delikatnie odgarnia włosy
padające na skroń
i głeboko patrzy w oczy

Zamyśliłam się i nie mówiłam nic
-po co słowa tu
może wcale się nie pomylił dziś
-oddam się mu

Lecz rozdrazniony unosi brew
już mnie nie pieści
zalewa go krew
w głowie się nie mieści
jak mógł popełnić taki błąd
...i ucieka stąd
zostawiając zapach pierwszego mężczyzny...

autor

małgosia

Napisany: 2004-11-21 Dodano: 2004-12-21 17:49:27

Ten wiersz przeczytano 410 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie