Popiół

Tak właśnie,

Jestem popiołem…

Stworzony przez Boga
Wraz z mym bratem – prochem,
By stworzenia końcem być.
Raz kurzem... Raz pyłem…
W różnych wcieleniach
Dane jest mi żyć.

Nie chciałem być sobą,
Lecz niebo było nieugięte.
Oddech Twój unosi mnie
W szaleńczy tan.
Choć tyle Mnie na świecie,
To wciąż sam.

Jakże chciałbym choć raz
Nie kończyć, nie usypiać.
Dać życie, bo nie mam potomka.
Pokazać mu słońce, najwyższy szczyt
I rzec: jesteś wolny Kochany,
Nie musisz tu tkwić.

Nie lękaj się, Ocalę Cię dziś
Byś mogła dać mi syna.
Zaufaj, a odejdę w ciszy
Niesiony przez wiatr Twego istnienia.
Obiecaj… A tylko podmuch
Za oknem usłyszysz.

Tak właśnie,

Jestem popiołem.

autor

Lukash

Napisany: 2006-01-09 Dodano: 2006-01-10 00:08:58

Ten wiersz przeczytano 571 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie