Poranek

Witam znów poranek wesołym uśmiechem,
w kryształowym lustrze ust twoich odbicie.
Wyznania miłości brzęczą cudnym echem,
i budzą nadzieję na szczęśliwe życie.

Czarny koszmar nocy odlatuje w przeszłość,
demony mamideł cień pochłonął mroczny.
Ja wypijam łyczek czarnej mocnej kawy,
i myślę o tobie, jako o wyroczni.

Niepewności jutra wzbudzają ciekawość,
tyle słów cudownych usta wyszeptały.
Jeszcze raz przełamię mego serca ciszę,
jesteś wyjątkowy i taki wspaniały.

Wrzucam do garnuszka twój oddech gorący,
pełen uwielbienia, słodyczy, pochwały.
I gotuję napar miłością pachnący,
bo widzę w głębinie dla mnie ideały.

autor

Sabrina

Napisany: 2005-10-18 Dodano: 2007-03-21 17:38:31

Ten wiersz przeczytano 569 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Sylabiczny Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie