O poranku...

Ukochanej Żanetce:*

O poranku tuż po wschodzie
gdy pierwszą z mych powiek otworze
podziwiam grację Twego ciała
doskonałość jakim Pan Nas obdarza
Twe kształty tak doskonałe
delikatne,zwiewne i dzikie zarazem

Piękność całą Twą wielbię dniami
nocami śnie słodko o Tobie chwilami
i zlękniony jakimś senny koszmarem
budzę się nagle,spocony,wyrwany
lecz o to spoczywasz spokojnie
utulona mymi ramionami

Posyłam podziękowań tysiące do nieba
tuż nad Nami,że jestem tu z Tobą
stąpam twoimi śladami
w Twych oczach odbijam swe oblicze
i do końca świata
i jeden dzień dłużej naliczę
by wstawać tuż obok Ciebie
być jak zawsze w moim własnym niebie...

autor

domenico

Dodano: 2009-06-27 11:55:10

Ten wiersz przeczytano 575 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie