O poranku

Nad bystrym potokiem
wiatr w konarach drzew
swoją pieśń gra.
Szumem liści
błękitnych dzwonków dźwiękiem
zagłusza ptaków trele.

Tak igrając od rana
chmury na niebie przegania.
Drzewa z wdziękiem
konary pochylają
jakby kogoś do tańca zapraszały.

Nie opodal potoku chatka stała
obok ławeczka mała.
O poranku na niej
dziewczyna siadała
plotła wianki
puszczając je na wodę
śpiewała pieśń o miłości.

autor

jagoda andreas

Napisany: 2017-09-06 Dodano: 2019-05-14 21:16:00

Ten wiersz przeczytano 1402 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie