Portret

Na zdrętwiałych ramionach unoszę głowę do góry, pytając Boga co przyniesie jutro. Ksieżyca blask pada na mą twarz oświetlając gorzkie tęsknoty łzy. Czy to jest ten dar który nazwano życiem? Pytam sie.. Czemu w żołądku ucisk mdły...

Przy księżyca blasku malować palcem Twój portret na niebie chce.. kreślę więc linie i łuki..
włosy utkane niczym z anielskich piór skąpane w złocie... oczy zielone niczym listki delikatnie poruszające się na wietrze przy porannym słońca wschodzie.

Dalej palcem kreślmy linie po niebie... namalujmy uśmiech. Tak jakby się anioł uśmiechał. Usta delikatne niczym płatki rumianku zroszone poranną rosą.

Palec zastyga w powietrzu, jaki kolor skóry Twojej wybrać? cisza... czy ktoś wspomoże? wtem wiatr zawiewa, a wraz z nim róże kwitnące swój głos niosą.

Zamykam oczy, słucham... wiem. Palec znów zaczyna malować. Udało się... Portret anioła mam przed oczami.. Uśmiecha się niczym do zagubionego żeglarza najpiękniejsza z syren.

Palcem jeszcze zamkniemy oczy, usta delikatnie rozchylone...
wiatr niech szepnie do ucha dobranoc. Róże zatańczą wokół Ciebie rzucając zaklęcie otulając Cie spokojnym snem.

autor

Damian1990

Napisany: 2014-06-20 Dodano: 2014-06-20 00:05:41

Ten wiersz przeczytano 622 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie