Pośród róż
Wyrosłam pośród tysiąca róż
w ogrodzie pięknym zwanym marzenia
dostałam w darze duszę wrażliwą
wszystko to bardzo doceniam
Kiedy w obłokach dostrzegam deszcz
za chwilę chmury płaczą rzęsiście
w kałużach tańczę i śpiewam
by piękne było smutne życie
Przypinam skrzydła lecę w niebo
tam na mnie czeka droga mleczna
doganiam gwiazdę spadającą
piękna była nocna wycieczka
Odpinam skrzydła wracam z chmur
bo przecież wrócić muszę
pofrunę jeszcze gdzie serce tęskni
do moich róż do moich wzruszeń
autor
helin
Dodano: 2019-07-30 13:17:57
Ten wiersz przeczytano 1086 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
piękne życie z marzeniami - można być tam gdzie
prowadzą nas marzenia:-)
pozdrawiam
Piękny rozmarzony wiersz.
Róże są jak ludzie: pozwalają się kochać, ale czasem
ranią do krwi.
Katarzyna Michalak (z książki Zacisze Gosi).
Pozdrawiam serdecznie :)
przepiękny i eteryczny, pozdrawiam serdecznie :)
Pięknie :)
Pozdrawiam serdecznie :)
pofrunę jeszcze gdzie serce tęskni
do moich róż do moich wzruszeń
I to jest piękne...
https://www.youtube.com/watch?v=c8N3Koy7JSY
Lenko jedna z miliona jest ode mnie.