W poszukiwaniu winnych

Wiersz jest próbą pokazania w sposób ironiczny pewnych zachowań .

" W poszukiwaniu winnych "

Gdy mi pogoda umożliwia jadę nad jezioro,
by spokojem obdarować strudzoną duszę,
nawet gdy bywa, że czasem rybki nie biorą,
zawsze powracam bo relaksem się skuszę.

Fala na wodzie tak uspokaja, niwelując stres.
Ptaszyny swe arie serwują całkiem za darmo.
Ten klimat dziewiczy - coś takiego w nim jest,
że się ambrozją mą staje - tak czule karmiąc.

Co chwilę na wodzie kręgi, delikatne pluski,
albo kaczki, które chyba z ciekawości obecne.
Słońce co przyjaźnie wedrówką ukazuje łuski,
pośród tego ja na krzesełku cichutko jestem.

Takie to wszystko spokojne, zarazem żywe.
Mrówki kradną kukurydzę w ramach haraczu.
Tu gdzieś się znajdzie rydz albo i prawdziwek.
Zawsze jestem ciekaw co dzisiaj zobaczę.

W wyobraźni widzę, starając się być sprytny,
gdzie żeruje rybka - rywal odwiecznej walki.
Obok na drzewie perkusista - wystukuje rytmy.
Na małym krzaczku pajączek swe suszy woalki.

Wszystko tak cieszy i ciągle mnie zachwyca,
jedna rzecz smuci - wstręt we mnie budząc.
Skoro to lasek i jeziorko - przecież nie ulica,
czemu zwierzęta u siebie jak ludzie brudzą?

Pewnie karpie wyszły w nocy, by ucztować.
na brzegu zostawiając worki po zanętach.
Sarny alkoholiczki też musiały pobalować,
butelki leżą - ach okropne bywają zwierzęta.

Oczywiście posprzątam, gdyż lubię tu powracać.
Pozbieram w worek, oczyszczę ślady zbrodni.
Oby to nie była wyłącznie syzyfowa praca,
trzeba po zwierzętach - kto sprzątnie po nich?

To nic że często to ktoś wcześniej naśmiecił starajmy się być ponad to że to nie my i posprzatajmy dając przykład ;)

autor

Arturro

Napisany: 2020-02-22 Dodano: 2020-02-22 00:57:44

Ten wiersz przeczytano 1474 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Wolny Klimat Ironiczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie