Powroty
jakże nie powracać do tych chwil
szczęśliwych
gdy cisza pieściła pełna wrażeń głowa
a spragnione ciała chociaż ledwo żywe
przeżywać rozkosze pragnęły od nowa
wtedy każdy dotyk wywoływał dreszcze
a gorące usta szukały słodyczy
tak jak dwa rumaki w oszalałym pędzie
spijaliśmy miłość czas tu się nie liczył
takich cudnych przeżyć zapomnieć się nie
da
one w naszych zmysłach i ciągłych
marzeniach
gdyż są sensem życia jak kawałek chleba
miłości natchnieniem codzienną potrzebą.
Komentarze (27)
Piękne.
Tak piękne, że próbowałabym powrócić nie tylko
wspomnieniami, jeśli tylko się da...
Pozdrawiam
"...tak pragnę powrócić do tych chwil szczęśliwych..."
- bardzo ładny, przepełniony tęsknotą wiersz.
Szczęściem, są powroty...
:)))
cudowne, ciepłe wspomnienia :) pozdrawiam
To prawda potrzebujemy jej jak powietrza. Pozdrawiam
Wspomnienia, niestety tak gorących chwil nie da się
zapomnieć. Bardzo dobry wiersz.
:)
wrobelku nastroiłeś mnie dzisiaj nostalgicznie:)miłej
niedzieli:)
Ladnie.Z przyjemnoscia przeczytalam:)
Podobnie jak ZOLANDER odczułam:)Piękny jak zawsze
Wróbelku.Pozdrawiam serdecznie:)
...zapomnieć się nie da....
miłość jest zawsze w nas jest sensem życia
piękny wiersz :-)
Tak tęskno napisane, że łezka kręci się w oku...
Uśmiechy ślę :))
Bardzo mi się podoba. Pozdrawiam serdecznie i życzę
miłej niedzieli