Powroty
Inspiracją ks. Adam Boniecki.
P jak pustka.
To stan w którym część zostaje wymazana.
W jak wiara.
To mózg ujawnia coś nawykowym
standardem?
I tylko wiedza przekazana?
Ś jak śmierć.
Dobrze umrę, kiedyś tak trzeba,
jest w środku i starości jest chyba
łatwiej.
Bo nie ma już nic co byłoby tęsknieniem.
B jak Bóg.
Wraca, tu zaszła jakaś zmiana.
Jest pogodzeniem, dyskretniejszym niż był
przedtem.
P jak powrót.
Nazwisko powiążę może z imieniem.
Pozwól zapiszę słowa - A -nia.
"Wracam do siebie", tu do swojego
mieszkania.
Komentarze (27)
przeczytałam z podobaniem
serdecznie pozdrawiam :)
wiele emocji w tym wierszu, podoba mi się ta
kompozycja, brawo!
Dziękuję Wam bardzo.
Anno, każdy dzień nowy - nową radość może jeszcze
przynieść. Wiara buduje, a jej wierna siostra -
nadzieja, podaje materiały. Pozdrawiam serdecznie.
Wielka czułość
Dziękuję Wam bardzo.
zatrzymały mnie te przemyślenia
Aniu,nieustannie mnie inspirujesz
tylko czasu teraz mniej na napisanie
jeden głos to za mało ale więcej dać nie mogę
Ciekawe.
Trochę jak podsumowanie pewnego etapu.
Pozdrawiam Anno :)
Przemówił do mnie wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.
Ciekawa i głęboka refleksja, piękny wiersz. Pozdrawiam
serdecznie :)
Dzięki.
Dziękuję pięknie Wszystkim.
Pięknie, z wiarą i nadzieją napisane.
Nim powrócisz... życzę Tobie wiele miłych chwil, bez
wystawiania na próbę, które mogłyby podważać wiarę w
Jego istnienie.
Pozdrawiam:)
Aj ten słownik, znowu zrobił psikusa. Miało być i
skłania do zadumy.
Wiersz zatrzymuje I dkłsnia fo zadumy nad życiem.
Pozdrawiam serdecznie
Pozostane na dluzej w refleksji...
Jest madra, gleboka... i z nadzieja.
Ladnie wyszlo. Niskie uklony, Aniu. :)