PRAGNIENIE
PRAGNIENIE
Moje serce wiersze pisze
moja dusza je kołysze
o tym co czuję i miłuję
czego się brzydzę
lecz nigdy nie szydzę...
Ta cisza nastaje
czasem niechciana
i strofa wiersza
została usłana...
Oczy się pocą
łza spadnie słona
tak ona budzi
myśli zaspane
to co serce
jak dno oceanu kryje...
Sumienie wyłowi
te wraki zatopione...
By miłość ożyła
serce do życia przywróciła
i rozdając słowa
niczym kwiaty
aby każdy w miłość
został bogaty...
Aby każdy czuł się
potrzebny, chciany
i zawsze był kochany.
Helena Grącka
Helena Grącka


Komentarze (6)
Wspaniały m
Początek jest urzekający.
i koniec mądry.
Ślicznie i zgadzam się z przesłaniem :)
Pozdrawiam ciepło Helenko:)
Piękny wiersz!
Szlachetne uczucia wyrażone w puencie.
Na duże TAK!
Serdeczności przesyłam
...
rozpływasz się w słońcu
wśród wśród dobrych myśli
które otulają ciebie
i są szczęśliwe z Tobą
....
Pozdrawiam serdecznie,
Miłego wieczoru
rozdając słowa
niczym kwiaty
aby każdy w miłość
został bogaty...
Aby każdy czuł się
potrzebny, chciany
i zawsze był kochany.
- podpisuję się pod tym przekazem