Poza rzeczywistością...

Słowom wyrazu dać nie potrafię,
uczucia tłumię w mej uczuć szafie...
Pustkę zapełnić śmiechem się staram,
na smutne oczy okulary zakładam...

I tak dzień każdy przemija szybciutko,
życia chyba jest w nim trochę malutko...
Myślami błądzę gdzieś po bezdrożach,
zamiast na ziemi stąpam w przestworzach...

Wszystko wątpliwe, radość tłumiące,
czuję się często jak na bezludnej łące...
i sama tutaj pośrodku polany
wciąż zasklepiam własnoręcznie życia rany...

I świat ten zamykam szczelnie w sobie,
gdyż przecież nie trzeba mówić każdej osobie,
co bywa, gdy poza rzeczywistością nie czeka
żadna już postać drugiego człowieka...

autor

anamnezis

Napisany: 2006-12-17 Dodano: 2006-12-19 12:34:36

Ten wiersz przeczytano 969 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie