Pożegnanie

Pustka zagościła od twego spotkania
Zabrakło słów twoich i twego pisania
Jest cicho tak cicho ze swe myli słyszę
Muzyka twych wierszy nadal mnie kołysze
Choć ma poczta pusta, echo wiadomości
Twój obraz w mej duszy jeszcze nadal gości
Każde w swoją stronę wspólna tylko chwila
Ma strona natchniona nadal się wysila
Nie wiem co zrobiłam, źle czy nierozważnie
Czym Cię tak zaraziłam,tak bardzo poważnie
Że zamilkłeś nagle… ucieczce oddany
Jak nić pajęcza niewidoczny, misternie utkany
Próżno by rozmyślać zbyt wiele dzieliło
Co miało być..było, już się wydarzyło
Choć więcej nie będzie,czas nieuchronnie płynie
Ten obraz Twych oczu z pamięci nie zginie
I wiersze tak piękne do mnie wysyłane
Nie wiem dziś czy szczere, czy z serca pisane
Wiem że było dobrze, lecz czas pożegnania
Nadszedł już najwyższy i dosyć pisania
Od tamtego czasu monologi same
Pozostał nadawca, echem odbijane
Nie tylko niedosyt lecz posmak goryczy
Jak środek żrący w język, obojętność krzyczy
Już zostaw… zostawiam wiec, w formie przez Ciebie wybranej
Może inaczej nie umiesz, żegnać się w rzeczy samej
Ja chciałam inaczej, choć wiedziałam przecie
Że jesteś z innej bajki, żyjesz w innym świecie
Tak wyszło, niestety rzeki nie zawrócę
Chociaż w głębi siebie nadal się wciąż kłócę
Czas na rozliczenie się z sobą w monologu
Słów pisanych Tobie jak w spowiedzi Bogu,
Dziękuję Ci za Ciebie, za moment który dałeś
Za piękną poezję którą mi pisałeś
Sam się zastanowisz nad swymi intencjami
Czy w myślach czy też w słowach jak było między nami
Ja daruję sobie myśli „co też źle zrobiłam,
Że choć się starałam czymś go wystraszyłam”
Żegnam się więc z Tobą ostatkiem rozliczam
Bo przez krótką chwile, byłeś częścią mego życia.

autor

carollena

Napisany: 2013-09-04 Dodano: 2013-09-04 20:02:38

Ten wiersz przeczytano 702 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie