Pożegnanie
odeszłaś jak chciałaś
w swoim fotelu
przy szklance herbaty
zrzuciłaś ciężki gorset
maska beztlenowa
już nie męczy
ogród-twój przyjaciel
drży w oczekiwaniu
słowa nigdy nie wypowiedziane
okleiły wargi
patrzę w niebo
w oczach mokre lustra
Tęsknię
Mamo
autor
gwiazdkaznieba
Dodano: 2013-11-16 02:02:18
Ten wiersz przeczytano 834 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Perła nad perłami.
Ładnie,podoba mi się.Pozdrawiam.
Bardzo wzruszający i piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:)
Tak trudno się żegnać, mówić o tym.. Czasem pomaga
pisanie o tym, podzielenie się.
Czuwa nad Tobą,pozdrawiam.
Bardzo wzruszający wiersz. Pozdrawiam:-)
śmierć we własnym fotelu, to dobra śmierć, wręcz
błogosławieństwo; mama poszła dalej, bo takie jest
nasze zadanie, ale zostawiła po sobie najpiękniejszy
dar, miłość...
Kiedy odchodzi bliski człowiek,
zostawia duszy swojej piękno,
potrzeba czasu by tęsknota,
mogła zamienić się we wdzięczność!
Pozdrawiam!
ładny, prosty i pełen miłości
tak łatwo przychodzą nam słowa na usta gdy już za
późno i żałujemy...nie wypowiedzianych słów
ładne pożegnanie
pozdrawiam