Pożegnanie przyjaciela

żegnałeś przyjaciół
targany przeczuciem
prasowałeś garnitur
wzdłuż słojów
sosnowych
wyprałeś czarne ubrania
całej rodzinie
teraz noszą
cię za to na rękach
jakoś dziwnie smutni
wśród tłumu kwiatów
i orgii łodyg
w duszącym zapachu szeptów
dusza twoja drga
płomykiem gromnic
uśmiechasz się
nie boli nic
a szum spękanych wierzb
do snu utula
wiecznie

Pozostaniesz w pamięci mej

autor

Ignacy Barry

Napisany: 2005-02-14 Dodano: 2005-02-15 09:51:57

Ten wiersz przeczytano 1191 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie