Poziomki...

Twoje usta miały świeżych smak poziomek,
czasu szmat, a ja pamiętam to do dziś.
I te oczy, przeogromne i zielone,
mógłbym wtedy na kraj świata dla nich iść...

Byłaś w białej, prostej bluzce, jak to w lecie,
pod tą bluzką - zawrót głowy, boskie sny,
które wkrótce już musiały gdzieś ulecieć,
jak ta miłość wakacyjna. C'est la vie...

Życie przeszło jakoś tak niepostrzeżenie,
było w nim niewiele zysków, więcej strat,
a ja trwam, na przekór trochę, z tym wspomnieniem
o poziomkach i dziewczynie z tamtych lat...

autor

hallski

Dodano: 2011-12-25 06:57:51

Ten wiersz przeczytano 1735 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie