Pragnę tylko tak niewiele

Pragnę tylko tak niewiele

pragnę teraz tylko snu
i długich miesięcy
żeby było ciemno znów
dzień mnie bardzo męczy

pragnę ładu w życiu moim
już tych trosk nie zniosę
bo gdy ciągle brak spokoju
wytrzymać nie sposób

pragnę zrzucić z serca balast
nabrzmiały od zgryzot
przestań już mnie losie karać
smutek z serca wyrzuć

pragnę tylko spraw to Boże
radości z istnienia
żeby już nie było gorzej
oszczędź mi cierpienia

L.Mróz-Cieślik pseudonim cezaryna

autor

Podróżniczka

Napisany: 2014-02-17 Dodano: 2014-02-17 07:57:14

Ten wiersz przeczytano 735 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie