Pragnienie
Pragnienie z piersi
wyrywa się jak ptak
co wśród przestworzy
chce wolny szybować
o własnych siłach
przemierzać cały świat
doznawać rozkoszy
miłości kosztować
Lotem swawolnym
wśród pierzastych chmur
unosić się w górę
lub jak kamień spadać
by poczuć smak życia
włączyć piąty bieg
nie dać się czasowi
lecz tym czasem władać
autor
jote
Dodano: 2018-10-10 22:05:00
Ten wiersz przeczytano 814 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
lecz człowiek ptakiem nie jest
ale samolotem może lecieć
pośród chmur czuć się jak Raju
i w oknach wieżowca być
niczym krasnal w wolnym :)
Pragnienie posmakowania życia, przeżycia go fajnie.
Ładna refleksja. Pozdrawiam!
Pięknie napisane;)pozdrawiam cieplutko;)
pragnień nie spełnionych wór rośnie na plecach jak
garb
te spełnione stając się codziennością
nie zmuszają do wyjścia na targ
za nowymi pragnieniami te nowe same się zjawiają i
dręcząc
duszę i potem ciało stają się nie do zniesienia i
męczą
pragnienia,marzenia,z chęcią do spełnienia przez los
lecz ten powiada żeby mieć trzeba chcieć
...lekki jak ten ptak w locie:))
pozdrawiam i spokojnej nocy życzę